Hemel op Aarde

OOKikKOOK, augustus 2021

Door alle Corona perikelen zijn we met ons allen al ruim een jaar in onze bewegingen beperkt en mochten we niet naar het buitenland en ook wij konden daardoor niet naar Frankrijk naar ons vakantiehuisje in de Dordogne. Uiteindelijk mogen en kunnen we weer reizen en hebben meteen alles geregeld om te kunnen vertrekken. We zijn allebei tweemaal gevaccineerd, hebben voor ons beide vaccinatie paspoorten, de Corona-Check-apps met de QR-codes, waarmee we corona-vaccinatie bewijzen hebben opgeslagen. Bovendien hebben we de milieuzone sticker ‘Certificats Qualité de l’Air’ besteld en op de auto geplakt, dus overal aan gedacht en niets vergeten. De avond voor vertrek de auto ingepakt en alles stond in de startblokken klaar voor vertrek naar Jaufrenie. Niets kon ons nog tegenhouden en zo zijn we in de ochtend van maandag 16 augustus naar ‘La douce France’ vertrokken.

Daar we in één keer naar Jaufrenie wilden rijden zijn we ’s morgens al bijtijds vertrokken en kwamen we om 7.30 uur bij de Belgische grens aan. Passeerde die, zonder aangehouden of gecontroleerd te worden. Ook bij de Belgisch/Franse grens waren er geen controles en hadden we totaal geen oponthoud. Onderweg bij de stopplaatsen en benzine-servicestations moesten wel de mondkapjes op en de afstandsregels in acht worden genomen, maar verder verliep de reis soepel en vlot. We konden zonder problemen naar de Dordogne doorrijden en kwamen vermoeid maar heel blij om 18.30 uur eindelijk in ons geliefde Jaufrenie aan.

Voor ons is ons vakantiehuisje in Jaufrenie een soort ‘hemel op aarde’ een heerlijke, onbekommerde plek om te onthaasten in een wereld die steeds complexer wordt. Dit sluit ook helemaal bij ons droombeeld aan van een vrij, enigszins afgezonderd en rustiger leven. Maar dat wil niet zeggen dat je dan alleen maar op je luie stoel kan gaan zitten en helemaal niets meer hoeft te doen. Nee, er moet natuurlijk wel wat werk gedaan worden, vooral als je na ruim een jaar je huis weer wilt bewonen. Je moet de ruimtes luchten, spinnenwebben, slakken en muizen keutels verwijderen, apparatuur aan zetten, de keuken, de slaapkamers en de bedden in orde maken etc. etc. Daarna komen ook de schuur, gîte en tuin aan de beurt. Het is best wel even aanpakken, maar we doen het wel rustig aan en overhaasten ons absoluut niet, want het mag hier allemaal een tandje langzamer en wat vandaag niet af komt, komt morgen wel. Natuurlijk nemen we tussendoor ook de tijd om met een kop koffie, thee of een glas wijn, in de schaduw van de moerbeibomen, om even bij te komen het van het werk. Wanneer we zo lekker bezig zijn, hebben we de eerste week en soms ook langer, geen behoefte of tijd om het terrein te verlaten en er op uit te gaan. Je kunt dit bijna als een soort van vrijwillige quarantaine zien en dat sluit natuurlijk goed aan bij alle Corona regels en aanbevelingen.

Als straks na ongeveer een week het huis en de bijgebouwen opgefrist zijn en het onderhoud van de tuin op orde is, hebben we wat meer de gelegenheid om bij buren, vrienden en kennissen langs te gaan of om ze bij ons uit te nodigen. Vaak is het wel zo dat er in de zomermaanden veel familie leden en zomergasten bij ons in de streek op vakantie of bezoek komen. De meeste bewoners hier in de buurt zijn dan druk met hun gasten, maar om een aperitief te drinken en even bij te praten is er altijd wel tijd. We kunnen dan ook (rekening houdend met de Coronaregels) met een wandeling van de plaatselijke wandelvereniging mee, ons opgeven voor een dorpsmaaltijd, een expositie gaan bekijken van een plaatselijke kunstenaar of een pittoresk dorpje bezoeken.

Maar de meeste tijd zullen we vooral in en rondom ons oude huisje en tuin doorbrengen, want er is altijd wel wat te doen. Verder gaan we zoveel mogelijk profiteren van de rust, de stilte en al het goede van het Franse platteland.

Je zou daadwerkelijk kunnen zeggen dat je hier een: ”Leven als een God in Frankrijk” hebt.

Als je dit gezegde dan aan de tegenwoordige tijd aanpast zou je ook kunnen zeggen: ”Als een in quarantaine levende en gevaccineerde God in Frankrijk”…... en wij gaan nu met volle teugen genieten van deze ‘hemel op aarde’.

Au revoir, Paul+a