Catalpa Binonioides
ookikkook, augustus 2021
Nadat we ruim een jaar, i.v.m. corona, niet in Jaufrenie geweest waren, hadden we ontzettend veel zin om in onze tuin aan de slag te gaan. Het was ook noodzakelijk want de tuin zag er niet uit. De grasmat was plat geslagen en daar tussen door was weer nieuw gras gegroeid en zo had er zich een dikke laag vlechtwerk van verdord gras gevormd. Erg lastige klus om er doorheen te komen, maar het is uiteindelijk gelukt wat wel een grote berg met maaisel opleverde. Ondertussen ook met de rest van de tuin aan de gang gegaan, de meeste planten hadden het goed gedaan, maar in het bijzonder waren de heggen erg uit de kluiten gewassen. De heesters van veld-esdoorn en de laurierkers waren meters hoog gegroeid en de vuurdoornstruiken waren zo uitgeschoten, dat ze door het gewicht van de vele besjes waren omgebogen waardoor de planten plat op de grond lagen. We moesten de vuurdoorns jammer genoeg helemaal terug snoeien zodat ze weer opnieuw een haag konden gaan vormen.
Bij een oude pruimenboom achter in de tuin hebben we een aantal dikke, dode takken moeten afzagen en we hebben ook afscheid genomen van een grote goudenregen struik (leek wel een boom). Die moesten we compleet afzagen, omdat hij tegen het dak van de schuur aangroeide en veel licht wegnam. De stam hebben we zodanig ingekort, waarna we op de stomp een klein tafelblad konden vastschroeven en op die manier een bijzettafeltje in de tuin hebben kunnen creëren. Vóór de grote schuur, half onder de catalpa boom, staat een enorme echte laurier struik en deze had ook een flinke snoeibeurt nodig. Het is iedere keer wel een genot om deze struik te snoeien, want alles ruikt dan zo heerlijk naar de kruidige laurierbladeren. Er kwamen dit keer wel vier kruiwagens met laurierbladeren vanaf. We hebben meteen voor keukengebruik een flink aantal laurierbosjes gemaakt en te drogen gelegd, als je nog laurierblaadjes wilt hebben kom maar een bosje halen er is genoeg.
Van alle bomen in onze tuin is de catalpa, met zijn volledige botanische naam ‘catalpa binonioides’, wel de mooiste en de grootste. Wij genieten ontzettend van deze prachtige schaduwboom met zijn grote hartvormige bladeren. Hij is circa 50 jaar oud, zo’n 15 meter hoog en heeft een stamomtrek van 2 meter. De boom heeft een weelderige zomerbloei met grote, kegelvormige, opstaande pluimen van kleine witte bloempjes. De bloemblaadjes hebben aan de binnenkant paarse lijntjes en spikkeltjes, lijken precies op kleine orchideetjes en ze ruiken heerlijk. De Nederlandse naam is ‘trompetboom’ want als je een enkele bloempje apart bekijkt dan lijkt het wel op het uiteinde van een trompet, vandaar de naam. Na de bloei vormen er zich mooie groene peulen van wel 30 centimeter lang, die op lange bonen lijken, in de winter worden die dan langzamerhand donkerbruin tot zwart en vallen uit de boom.
Als er in de zomer mensen bij ons in de tuin komen en de lange groene peulen in de catalpa zien hangen zeg ik weleens gekscherend dat dit een echte Franse ‘haricots verts’ boom is en als ze in de winter de zwart geworden peulen zien, dan zeg ik dat het een ‘vanilleboom’ is. Ze kijken dan altijd heel verrast en verbaasd, maar ik vermeld er wel meteen bij dat dit een grap is en dat je deze peulen niet kunt eten. Door deze peulen, die dus zo veel op bonen lijken, heeft de boom ook zijn bijnaam van ‘bonenboom’ gekregen. Onze grote catalpa vormt samen met de laurierstruik de grens tussen onze voor- en achtertuin en neemt zo een markante plaats in. Bij iedereen die onze oprit opkomt valt de boom meteen op en ze zien dan ook altijd dat het niet alleen een mooie, maar ook een bijzondere boom is. Wij zijn erg trots dat deze unieke: ’catalpa-,trompet-,bonen- en vanilleboom’ bij ons op het terrein staat en proberen hem daarom zo goed mogelijk te onderhouden. Wij hopen dat we, wanneer we in Jaufrenie zijn, samen met veel mensen nog heel lang van deze prachtige en veelzijdige ‘catalpa binonioides’ mogen genieten.
Met de groeten van P+P
