Het onbekende adres

OOKikKOOK in Frankrijk, juli 2020,

Begin juli ontvingen we, van onze Franse gemeente, een brief met daarin ‘une atteste’ van de burgemeester en een mooi metalen bordje met het huisnummer 27. In dit ‘atteste’ werd aangekondigd dat ons al eeuwen lang, ‘onbekende adres’, voortaan officieel: ‘27 Chemin du Cavalier’ gaat heten. Het huisnummer van een adres wordt in Frankrijk altijd vóór de straat aanduiding aangegeven. De gemeente had al eerder aan het begin en einde van onze straat borden geplaatst met onze nieuwe straatnaam ‘Chemin du Cavalier’ (lees ook het blog lockdown van 20 april) en ze hadden het adres ook al aan verschillende overheidsinstanties en nutsbedrijven doorgegeven. Het splinternieuwe bordje met ons huisnummer 27 heb ik dezelfde dag nog, met zekere trots, aan ons huis bevestigd en op onze brievenbus heb ik met plakcijfers ook ons nieuwe nummer vermeld.

Het is een hele geruststelling dat we nu niet meer op ons ‘onbekende adres’ wonen en dat we voortaan door iedereen te vinden zijn… nou ja iedereen? Je zult het niet geloven, maar tot op het moment dat deze blog het internet op ging, waren we nog een 'onbekend adres' voor het hyper moderne Google Maps systeem. We hopen niet dat het nu weer eeuwen lang gaat duren, voordat onze nieuwe straatnaam en huisnummer ook bekend zal zijn bij Google Maps (ondanks zijn uitgebreide databank en al zijn algoritmes) en zit er niets anders op om maar weer opnieuw geduldig af te wachten!

Paula wilde hier in Jaufrenie nog het een en ander geschilderd hebben en

omdat we de goede verf op voorraad hadden heeft ze op een gegeven moment de moed verzameld en haar oude kloffie aangetrokken om aan de gang te gaan. Als eerste heeft ze een wandje in onze logeerkamer keurig geel geschilderd. De logeerkamer is nu weer helemaal klaar om t.z.t. de loge’s te kunnen ontvangen. Daarna de ramen en kozijnen naast de buitendeuren, aan de binnen- en buitenkant geschuurd en in de lak gezet, de garagedeur werd gebeitst en tot slot werd ook de buitenkant van de deur met de ruitjes naar de logeerkamer opnieuw geschilderd. Dit alles zit weer strak in de verf. Samen hebben we ook nog een projectje gedaan, namelijk de werkplaatsdeuren. De onderranden waren verrot, ik heb het rot weggehaald en daar van nieuw hout onderdorpels op geplaatst en Paula

heeft alles netjes in de kleur ‘weggeschilderd’, het lijkt erop alsof het altijd al zo was! Een ander aankomend project zijn de plafonds en eventueel de muren in ons huis. Die zijn ook weer aan een schilderbeurtje toe maar we denken om dit, volgend jaar, samen met de hulp van een paar vrijwilligers te gaan doen. Voelt iemand zich geroepen voor een soort werkvakantie (workaway) met kost en inwoning? dan meld je je maar aan, op het niet meer onbekende adres van ons.

Onze dochter Marlies was in juli jarig en ze is dit jaar 40 geworden. Paula had met één van haar broers in Nederland geregeld dat hij, in opdracht van ons, een bloempje zou laten sturen door een bloemenzaak in zijn dorp. Hij zou daags van te voren, via ‘Fleurop’, een mooi boeket laten bezorgen met een kaartje waarop zou staan: ”Quarante bises van P+P”. Marlies is altijd, voor de kinderen, rond het middag uur thuis en op dat tijdstip hadden we gevraagd of het boeket bezorgd zou kunnen worden. Wij hadden dus verwacht dat we rond dat tijdsstip een berichtje van haar zouden ontvangen, maar dat bleef uit! Paula heeft haar uiteindelijk maar gebeld en Marlies vertelde dat ze wel een boeket ontvangen had, maar niet dat van ons. Later in de middag, toen er nog steeds niets bezorgd was, heeft Paula haar broer in Nederland gebeld en die zou er achteraan gaan. Hij belde later weer terug en zei dat de ‘Fleurop’ bloemist het zou corrigeren en dat hij het nog dezelfde dag in orde zouden maken.

’s Avonds laat was er nog steeds niets afgegeven. De volgende morgen heeft Paula weer haar broer gebeld en hij is toen naar de bloemenzaak in zijn dorp gegaan om verhaal te halen. Later berichtte hij ons in Frankrijk, dat de eigenaar van de bloemenzaak, in de stad waar Marlies woont en die voor ‘Fleurop’ de bestellingen regelt, samen met de bezorger, om 18.00 uur na winkelsluiting op pad zouden gaan om het dan, als nog, in orde te maken. Paula weer naar Marlies doorgegeven dat ze op dat tijdsstip het boeket zou kunnen verwachten en dat er dan iemand thuis moest zijn. Om 18.15 uur werd het boeket eindelijk bezorgd. Marlies appte ons meteen met een foto dat ze de bloemen had ontvangen, dat ze er heel blij mee was en vooral ook met de ‘quarante bises’. Uiteindelijk was het na een boel geregel toch nog goed gekomen. Waarom het niet in één keer lukte weten we nog steeds niet, want het adres was volgens ons niet onbekend, maar in de toekomst gaan we het echt anders regelen en denken wij voor de volgende keer wel: “Pleur-op met Fleurop”.

Verder hebben we in Jaufrenie, de afgelopen weken, even afstand kunnen nemen van onze dagelijkse Nederlandse beslommeringen en volop genoten van ‘la douce France’ en hebben we ook leuke dingen ondernomen. Met de Engelse buren een bescheiden pizza-party

gehouden waar buurman Mike als pizza bakker uitblonk. Een enkel keertje bij iemand op (lunch) bezoek geweest en ook een paar bezoekjes terug gehad, Marianne nog een handje geholpen met de verbouwing van haar huisje en we zijn af en toe nog naar een supermarkt en een bouwmarkt geweest. Altijd wel rekening gehouden met het corona afstandsbeleid, geen handdrukken en ‘bises’ en waar verplicht, de mondkapjes opgezet. Voor de rest hebben we vooral ‘autour de la maison’ (rondom het huis) veel gerelaxt en gelezen. De klusjes zijn weer gedaan: het gazon is gemaaid, de heggen zijn geknipt, er is dood hout en klimop uit de bomen gehaald en klimop van de muren verwijderd, de border en de rozen hebben een zomer-snoei gehad, de tuin is dus weer in orde en het slaapkamerwandje en de deuren zijn geschilderd. Gedurende de maand augustus zijn we terug in Nederland maar medio september komen we weer naar Jaufrenie. We zijn alweer plannen aan het maken, voor klusjes die we dan gaan doen en ook om de tuin dan weer net iets anders in te gaan richten. Wel zodanig dat het er niet alleen goed uitziet, maar ook dat het voor ons gemakkelijker wordt om te onderhouden, want het gemak dient de mens en dat geldt ook hier in Frankrijk op het voor ons zo ‘bekende adres’.

Tot de volgende keer, met de groeten uit Jaufrenie, P+P