Lockdown
OOKikKOOK in Frankrijk, april 2020,
Vanwege het coronavirus in Frankrijk is, net zoals in veel landen, een totale lockdown afgeroepen. De Fransen hebben wel de strengste lockdown-regels van heel Europa en voor veel mensen lijkt het wel een soort gevangenisstraf. Je mag alleen je huis uit voor een blokje om of om naar de supermarkt te gaan, maar dan moet je wel een verklaring bij je hebben, die je van het internet kunt downloaden. Daarin moet vermeld worden, dat je ‘geoorloofd’ je huis uit bent, met data en tijd en dat mag dan ook maar met één persoon tegelijk. Deze lockdown is natuurlijk noodzakelijk en dat de mensen binnen blijven is ook erg belangrijk, maar je zult begrijpen dat er bij ons in de streek, waar het doorgaans al stil en verlaten is, je nu op straat geen ‘kip’ meer ziet (en dat voor het platteland).
Wij waren op het moment dat deze lockdown werd ingesteld in Nederland en hebben gelukkig hier onze kinderen en familie in de buurt. We kunnen voorlopig jammer genoeg niet naar Jaufrenie, maar houden wel contact met onze Franse buren, vrienden en kennissen en blijven zo op de hoogte van alle ontwikkelingen. Zo kregen we van onze Engelse buren het nieuws te horen dat onze gemeente ‘Champagne et Fontaine’ eindelijk, de straten en wegen die nog geen naam hadden, namen had gegeven, nu net dat alle dorpen en gehuchten helemaal uitgestorven zijn vanwege de corona lockdown. Het weggetje waar ons huis aan ligt en van het kruispunt naar het kasteel ‘La Richardie’ en de geitenboerderij loopt, heeft nu de welluidende naam: ‘Chemin du Cavalier’ gekregen, wat in het Nederlands ‘Ruiterpad’ betekent.
De huisnummers zijn nog niet bekend, maar we verwachten dat deze spoedig zullen worden toegekend. Wij zijn blij met onze nieuwe straatnaam en ook met het feit dat we nu een eigen huisnummer krijgen; want dan moeten voortaan, door de verschillende pakketbezorgdiensten, al onze bestelde pakketjes goed afgeleverd worden en hoeven we het zelf niet meer bij het plaatselijke postkantoortje op te gaan halen, wanneer ze weer eens ons adres niet konden vinden.
In een van mijn vorige blogs (mei 2019) heb ik het al eens eerder over de plaatselijke postbodes van ‘La Poste’ gehad. Deze mensen bezorgen hier al jarenlang de post op de juiste adressen, ondanks het vaak ontbreken van straatnamen en huisnummers, Ook is er in 2019, door de regering van Frankrijk, besloten dat alle straten, wegen, huizen en gebouwen een straatnaam en huisnummer zouden gaan krijgen. Dit is van groot belang voor calamiteiten en het goed bezorgen van pakketten, door de moderne pakketbezorgdiensten. Maar voor de ouderwetse dorpspostbode niet echt noodzakelijk, want deze postbode weet iedereen in het dorp en omgeving te wonen en kent zijn gebied als zijn broekzak. De vooruitgang is natuurlijk niet tegen te houden, maar wij zijn wel bezorgd dat, door dit nieuwe besluit en de moderne pakketservice, de ouderwetse dorpspostbode met zijn gele autootje uit het straatbeeld zal gaan verdwijnen. Dat zou erg jammer zijn, omdat juist de plaatselijke postbode niet alleen de mensen persoonlijk kent, maar doorgaans ook een sociale taak vervult, door een een praatje te maken, nieuwtjes en buurtberichten door te geven, door de alleenstaande ouderen in de gaten te houden en voor hen de post niet alleen bezorgt, maar soms ook wel eens ophaalt.
Laten we daarom maar hopen dat het invoeren van de nieuwe huisnummers voorlopig nog even op zich laat wachten. Want juist nu, gedurende deze coronacrisis, is de plaatselijke postbode één van de personen die in de stille, eenzame dorpjes een nuttige sociale taak verricht. Dus hopelijk komen, voor het Franse platteland, de nieuwe huisnummers pas na het opheffen van de strenge corona lockdown.
Blijf gezond, met de groeten van P+P
