Een huis met karakter

OOKikKOOK in Frankrijk, mei 2019,

Als je in Frankrijk in een of ander stadje bent, is het altijd interessant om eens bij een plaatselijke makelaar in de etalage te gluren om het aanbod van oude, romantische huisjes te bekijken. Wij deden dat al voordat we ons huisje hier in de Dordogne kochten, maar als we nu langs zo’n etalage komen kunnen we nog steeds niet de verleiding weerstaan om even te kijken en te vergelijken.

Wat me dan iedere keer wel opvalt is dat, bij de omschrijving van de huizen, om de haverklap het woord ‘caractère’ gebruikt wordt. Ook in Nederland komt dit ‘karakter’ veelvuldig voor in het vocabulaire van makelaars, bouwkundigen, notarissen en andere deskundigen die met onroerend goed te maken hebben. Het is ook erg ‘in’ bij presentatoren van de populaire TV programma’s, waarin ze huizen kopen, verkopen, verbouwen, opknappen of opnieuw inrichten zoals: De grote verbouwing, Bouwval gezocht, Mijn droomhuis of het Engelse programma ‘Escape to the country’. Er wordt veel gesproken over: ‘een huis met karakter, een karakteristiek huis, een woning met elementen van karakter, of ‘dit huis mist karakter’ enz. Hier in Frankrijk hebben

makelaars zelfs sites en brochures met de titel: ‘Maisons de caractère’. Deze sites staan boordevol met oude, rustieke, landelijke huizen. Het soort huizen gebouwd van natuursteen met leien- of pannendaken, kleine raampjes, paneeldeuren, schouwen, balkenplafonds, houten trappen, woningen met veel rustieke details en daardoor dus héél véél ‘karakter’! Ons eigen huisje is ook oud, in landelijke stijl gebouwd en heeft een paar klassieke elementen zoals: een gootsteentje uitgehouwen in een kalkstenen vensterbank, een oude stenen haardpartij, houten balken plafonds en dikke, scheve muren. Wij vinden het leuk, dat ons huisje deze rustieke details heeft en daardoor een bepaalde sfeer uitstraalt, maar of ons huis nu ‘karakter’ heeft..?

Kan een huis doorgaans, net als bij een persoon, wel een karakter hebben?

Nee, volgens mij niet, want karakter hoort bij mensen en bij huizen spreek je meer over stijl en sfeer.

Zo komen wij hier op het platteland van Frankrijk regelmatig bij mensen over de vloer die in bijzondere stijl- en sfeervolle huizen of zelfs in kastelen wonen. Het is dan ook heel interessant om in die woningen al dat ‘karakter’ te mogen bekijken en bewonderen. De meeste eigenaren van dit soort ‘karakteristieke’ huizen zijn trots op hun eigendom en proberen er alles aan te doen om het geheel in zo’n origineel mogelijke staat te houden. Ze zijn daardoor altijd bezig met het restaureren, vervangen, verbouwen en schoonhouden van hun bezit. Zo zijn de daken meestal een bron van zorg, omdat de oude pannen of leien vaak verschuiven en lekkage veroorzaken. Houten, krakende vloeren die ongelijk zijn en kunnen rotten, dikke

muren die nooit recht zijn, maar bijna golvend horizontaal en verticaal van de ene naar andere kant lopen. Vaak zie je op dit soort oude muren, door inwerking van nitraat, ammoniak en vocht, een witte waas of aanslag verschijnen, dit is salpeter of wel muurzout. Wil je de muren recht hebben en ook de last van salpeter verminderen, dan zal je complete voorzetwanden moeten plaatsen. Deze oorspronkelijke, dikke muren zijn niet geïsoleerd en in de winter kan het dan behoorlijk koud zijn. Wij kennen hier verschillende mensen, die in de winter, omdat hun huis niet warm te krijgen is, gedeelten van hun woning afsluiten en dan tijdelijk bij de houtkachel in de keuken kruipen. In deze huizen zijn de houtkachels vaak in mooie rustieke schouwen geplaatst en meestal is er in iedere kamer wel een openhaard partij. Dat stoken is een heel werk, want iedere ochtend moeten de kachels aangemaakt worden met zelf gehakte aanmaakhoutjes. Als dat brandt, gaan de naar binnen gesjouwde houtblokken erop en natuurlijk moet de asla regelmatig geleegd worden. De houtkachels brengen veel stof in de huizen en doordat er altijd blokken hout van buiten gehaald moeten worden, komen hiermee ook vaak insecten en andere beestjes in huis. Als eigenaar moet je dan ook altijd alert zijn op houtworm en boktorren en deze regelmatig bestrijden om al het hout van vloeren, balken en meubelen in het huis te beschermen. Bij ieder landelijk huis hoort een tuin en vaak is er ook een boomgaard bij, die natuurlijk ook onderhoud vergt. Met de fruitoogst kun je dan wel heerlijk jam maken en het snoeihout van de bomen kan weer in de kachels opgestookt worden.

Al met al brengen deze bijzondere, rustieke huizen veel werk met zich mee, maar dat is nu eenmaal iets wat bij deze huizen en het leven op het platteland hoort. Het is natuurlijk een voorrecht om in zo’n woning met ‘karakter’ te wonen, maar al deze huiseigenaren hebben wel de verantwoordelijkheid van het onderhouden, restaureren, verwarmen en schoonhouden op hun schouders genomen. Ze passen hierdoor hun eigen leven, aan hun oude bijzondere woning aan.

Volgens mij kan een huis dus wél een bepaalde stijl of sfeer hebben, maar géén karakter.

Juist de eigenaren van deze rustieke woningen, hebben door hun voortdurende inzet en verantwoordelijkheid voor hun bezit, pas écht karakter! Maar ik vraag me af, of het niet zo zou kunnen zijn, dat het karakter van deze huiseigenaren mede gevormd wordt door hun bijzondere stijl- en sfeervolle huizen, waar ze met zo veel liefde in wonen?

Met de groeten uit Jaufrenie, P+P.