Ansichtkaarten
OOKikKOOK in Frankrijk, april 2019,
Eind april waren we weer in Jaufenie en dat was net een paar dagen na de brand in de Notre-Dame van Parijs. Je zult begrijpen dat deze ramp de gemoederen bezig hield en dat er veel over gesproken werd, maar na een paar dagen keerde de rust hier op het platteland terug en was iedereen druk met zijn werk en eigen bezigheden en ‘de boer ploegde voort’.
Ook wij zijn met onze normale, dagelijkse dingen aan de gang gegaan, maar er was ook weer een waardevol, terugkerend voorval dat voor ons veel betekent.
Als we in Jaufrenie aankomen, zo’n vier à vijf keer per jaar, is één van de dingen die wij het eerste doen: het leeghalen van de brievenbus. We hebben het zo geregeld dat we hier niet te veel post krijgen, maar als we vanuit Nederland arriveren is er altijd wel wat bezorgd. Iedere keer ligt er namelijk een enveloppe met een kaart in onze bus. Heel af en toe wil het eens voorkomen dat de brievenbus nog leeg is, maar je kunt er dan op wachten dat de volgend ochtend het gele autootje van de postbode bij onze oprit stopt en er alsnog een enveloppe wordt bezorgd. Als we de enveloppe openmaken komt er een kaart tevoorschijn, soms een ludieke of romantische, dan weer één met een mooi landschap, met leuke dieren, kleurrijke bloemen, bijzondere tuinen of soms een zelfgemaakte kaart enz. Het is iedere keer weer een verassing. Met deze bijzondere kaarten worden we, door de moeder van Paula en eerder ook door haar vader, verwelkomd in Jaufrenie en wordt er ons een prettige tijd in Frankrijk toegewenst, soms aangespoord om hard te werken of juist lekker te ontspannen en te genieten, iedere keer weer een ander tekst en dit al zo’n achttien jaar, zolang als we ons vakantiehuisje hier hebben. We zijn iedere keer erg blij als we de kaart ontvangen en we hebben de meeste van deze kaarten bewaard en ook enkele in ons gastenboek geplakt. We hopen dat we ze nog heel lang mogen blijven ontvangen en zeggen hierbij: ”Ma, merci beaucoup voor het, iedere keer weer, trouw schrijven en verzenden van deze bijzondere ansichtkaarten”.
De uitdrukking dat: ‘april doet wat hij wil’, klopte precies de laatste weken, want het weer was heel wisselvallig. Na een paar schitterende en warme Paasdagen veranderde de felblauwe lucht` en viel er af en toe een regenbuitje, dan hadden we weer afwisselend stralende zon gevolgd door een straffe wind met af en toe regen. Ook was het vooral ‘s avonds best kil, zodat we hier de houtkachel maar hebben aangestoken om het een beetje behaaglijk in huis te krijgen. Als het even droog was zijn we, in etappes, buiten in de tuin bezig geweest en het gras en de border weer op orde gebracht.
Ook heb ik, als decoratie, een echte schedel van een koe
opgehangen, Deze had ik in Nederland van mijn zwager gekregen. Mijn zwager kon via een slachterij aan deze koeienschedels komen, maar die moesten nog wel schoongemaakt worden. Als je deze dan onder de grond stopt kun je ze naar ca. anderhalf jaar opgraven en zijn ze ‘schoon’. Ik had destijds afgesproken dat ik er graag ook een wilde hebben. Begin april had mijn zwager ze opgegraven en ze waren goed! Ik heb er toen eentje gekregen en meegenomen. Hier in Jaufrenie de neusbeenderen en hoorns erop vastgemaakt en toen de schedel met een stevige ketting aan de schuurmuur gehangen. Ik vind het een stoer ding en een echt pronkstuk maar mijn Engelse buurman Mike, die even kwam kijken, vind het maar niets, het is: ‘not his cup of tea’.
Achter op het veld hebben we nog een bak aangelegd en die gevuld met potgrond en er wat aardbeienplanten in geplant, die we van Els en Jos gekregen hebben. Het is de bedoeling, dat we van de zomer met onze kleinkinderen aardbeien kunnen plukken. Els en Jos hebben hun huis hier in Frankrijk verkocht en gaan over een paar maanden terug naar Nederland. Gelukkig wonen ze in Nederland niet ver van ons vandaan en zullen we ze daar zeker vaak ontmoeten, maar dat ze niet meer in Frankrijk zullen zijn, vinden we erg jammer en we gaan ze hier zeker missen. De aankomende weken gaan we het huis en de gîte verder in orde maken voor onze zomergasten, Marlies met de drie jongens en we verheugen ons al op hun komst.
Tot de volgende keer met de groeten uit Jaufrenie. P+P
