Rommelen in de tuin
De tuin in Jaufrenie is onze lust en leven en een plaats waar we graag onze tijd in doorbrengen. Vooral ’s morgens is het een ultiem genot, als het zonnetje over de bomen ons terrasje, onder de pergola met de bloeiende blauwe Wisteria, langzaam opwarmt en we daar met een kop koffie zitten te genieten van het zingen van de vogels, het gezoem van de bijen en de heerlijke geuren en kleuren van onze tuin. Het heeft heel wat inspanning en menig zweetdruppeltje gekost, voordat de tuin zo was en ook het onderhoud vergt nog steeds aardig wat werk. Maar het is voor ons geen straf om heerlijk, lekker buiten in de tuin bezig te kunnen zijn, niet alleen voor het maaien van het gras, knippen van de heggen, wieden van het onkruid enz. maar vooral ook om nieuwe ideeën, ontwerpen en andere dingen uit te proberen. Wij vinden dat in onze tuin, met respect voor de natuur, alles moet kunnen zolang we er van kunnen genieten, ontspannen en plezier van hebben. Zo hebben we de laatste jaren o.a. watergootjes aangelegd, van oude keien plantenbakken en van gebruikte stenen een trapje gemetseld, muurtjes van dakpannen gestapeld, grond verhoogd, terrassen gelegd, pergola’s gebouwd, een boomhut gemaakt, zeilen opgehangen, zithoekjes gecreëerd, vogelhuisjes opgehangen, bomen geplant, heggen gelegd, oude fruitbomen omgezaagd en nog veel meer dus in het kort gezegd we hebben ‘lekker in de tuin gerommeld’.
Afgelopen week zijn we weer met een al eerder bedacht idee van ons, aan de gang gegaan, om iets te doen de met drie bomen die we de afgelopen jaren op het grote veld geplant hebben. We hadden deze bomen zo neer geplant dat ze, gezien van af een bepaald punt, op een gebogen lijn staan en zo in een curve het verdwijnpunt achter in de tuin zouden accentueren, maar het pakte niet helemaal uit zoals we gehoopt hadden.
Tijdens het gras maaien had ik een lange strook gras op deze curve, in het verlengde en tussen deze drie bomen in, laten staan en het bleek dat dit nu juist het bedoelde verdwijnpunt goed accentueerde en het grote veld tevens op een mooie manier in tweeën deelde. Dit dus verder uitgewerkt en paaltjes op de lijnen geplaatst. Omdat deze strook vrij lang was, ca. 27 meter, hebben we er twee schuine doorgangen doorheen gemaaid als praktische verbindingspaden en om gemakkelijk van de ene helft op de andere helft van het grasveld te kunnen komen, hiermee verdeel je meteen de lange strook in drie stukken.
Nu nog over nadenken wat voor beplanting we op deze drie stukken zullen gaan aanbrengen, iets groenblijvends en niet te hoog zoals cotoneasters (dwergmispel) en iets met sprieten leek ons ook wel mooi en dan kom je hier in Frankrijk al gauw op lavendel en dat zou dan wel een groot bed met lavendelplanten kunnen gaan worden!
Je zou dit allemaal met een mooi woord ‘tuinarchitectuur’ kunnen noemen maar wij zeggen gewoon: ‘rommelen in de tuin’ en hebben vooral veel voldoening van het bedenken en uitwerken van onze ideeën. Hoe dit project er uiteindelijk uit zal gaan zien, blijft nog even een verrassing, maar dat er een bed van lavendel komt is bijna wel zeker en als het klaar is dan kunnen wij,
‘als een God in Frankrijk’, ‘knielen op een bed van lavendel’.
Met de groeten uit Jaufrenie. P+P
