Hagenpreek
Over heggen en heggetjes.Wij hebben hier in de tuin van Jaufrenie heel wat verschillende heggen en heggetjes, de plantsoorten zijn o.a.: veld-esdoorn, laurier, vuurdoorn, laurierkers, cotoneaster, buxus, liguster en forsythia. Het is een hele kunst om ze allemaal in bedwang te houden en ze op tijd te snoeien en te knippen. Als we, na een periode weggeweest te zijn, weer in Jaufrenie komen zien de heggen er soms niet uit. Er moet geknipt en gesnoeid worden, dus de handjes uit de mouwen en met snoeischaar, een tot twee dagen, flink er tegen aan en dan ziet het er weer geknipt uit. Het resultaat van nette, gesnoeide heggen is altijd een lust voor het oog.
De meesten heggen bij ons zijn veld-esdoorns of ook wel Spaanse aak genoemd. We hebben zo’n 14 jaar geleden 100 stuks bij de gîte, in rondingen, aangeplant en ze zijn uitgegroeid tot enorme heggen, zodat je daar nu, uit het zicht er heel privé kunt zitten.
Een van de oudste heggen is onze ‘echte’ laurier struik, waarvan de blaadjes in de keuken gebruikt kunnen worden. Deze bijzondere heg stond er al toen we ons vakantie huisje kochten. Ieder jaar na het snoeien van deze laurier, laten we een aantal bosjes met blaadjes drogen en nemen die mee naar Nederland, waar ze door familie, vrienden en kookliefhebbers graag wordt afgenomen. Ben je hier in Jaufrenie aan het koken, is het een genot om even naar buiten te lopen, wat kruiden en laurierblaadjes te plukken en die meteen in de keuken te gebruiken. Als je deze blaadjes dan plukt is het wel aan te raden om ze zeker een meter boven de grond te plukken…. Waarom? Het is namelijk gebruikelijk dat de mannen hier op het platteland hun plasje achter een boom of heg doen …. dus nogmaals, pluk laurier altijd boven een meter van de grond!
De mooiste heggen in onze tuin zijn wel de kleurrijke vuurdoornheggen. Deze met scherpe doorns uitgeruste struiken worden door de vogels veel gebruikt om nesten in te bouwen. Vuurdoorns hebben mooie, witte bloemschermen in mei en juni, gevolgd door rode, oranje en zelfs gele bessen in het najaar. De bessen trekken vooral veel merels aan, die zich hieraan rond eten. Als de bessen overrijp zijn gaan ze gisten en bevatten ze alcohol. Soms schrikken we ons dan een hoedje als een stomdronken merel weer eens tegen onze ramen aan vliegt. Vuurdoorns kunnen ook gemene struiken zijn, omdat de giftige, scherpe, stekels vervelende verwondingen kunnen opleveren waar je lang last van kunt hebben. Dat heb ik helaas al verschillende keren gemerkt tijdens het snoeien, ondanks dat ik handschoenen en gezichtsbescherming droeg, dus wees voorzichtig met vuurdoorns!
Bij de ronding van de oprit staat bij ons, al vanaf het begin, een prunus laurierkers. Deze heggen zie je ook veel in Nederland, het is een altijd groenblijvende heg met grote bladeren. We hebben van afleggers (stekken) van deze planten, achter op de scheiding van ons terrein nog een heg aangelegd en daar willen we in de aankomende jaren een ‘spannende’ tunnel van laten groeien.
Dan hebben we nog de lage heggetjes van cotoneaster (dwergmispel) en buxus. De cotoneaster heggetjes, die heel gemakkelijk te stekken zijn, hebben we om
onze rozenbak geplant en ook als afscheiding op het einde van ons terrein. We hebben alweer nieuwe stekken getrokken om de contoneaster heggetjes verder uit te breiden.
Bij alle successen in de tuin heb je ook te maken met mislukkingen. We denken dat na jaren onze buxus heggetjes het niet zullen gaan maken. Iedereen kent ze wel, deze bekende heggetjes en ook wij hebben om onze border, voor het huis, een hele rand van buxus. Deze struikjes zijn tegenwoordig, in heel Europa, erg gevoelig voor de buxusmot die eitjes legt in de blaadjes en waarvan de rupsjes dan de complete buxus struiken tot op het kale hout afvreten.
Bestrijden kan, maar dan moet je ieder jaar wel twee of drie keer met een bepaald middel spuiten.
Helaas heeft bij ons deze buxusmot ook toegeslagen
en omdat we ca. 200 plantjes in de afgelopen jaren hebben aangeplant hebben we besloten om motjes te bestrijden. Mocht het na twee jaar niet helpen, dan zullen we naar andere planten moeten gaan uitkijken.
We hebben een ligusterheg bij de zijkant van ons huis. Het is een veel voorkomende heg en is gemakkelijk te planten en te knippen en wordt daarom overal toegepast ook in Nederland. We hebben van de liguster alweer stekken getrokken om ze, in het voorjaar, op kale plekken bij te kunnen planten.
Forsythia (bloeiend hout) bloeit mooi geel in het vroege voorjaar en bij de gîte hebben we daar een stuk heg van. Al we er in de lente zijn is het een heel decoratief gezicht.
En dan nog onze speciale ‘gevormde heg’ die bestaat, bij ons, uit verschillende soorten struiken in een bepaalde techniek ‘gelegd’. Aan de straatkant van onze tuin heb ik deze oude techniek van heggen leggen toegepast, met de daar aanwezige esdoorns, meidoorns, hazelaars en wilde pruimen.
Deze techniek bestaat eruit om de stam van de struiken, vlak boven de grond, in te kappen (zonder ze echter geheel door te kappen) en deze dan onder een hoek neer te leggen en in te vlechten. Het lijkt moeilijk te geloven dat deze gekapte en gelegde struiken opnieuw uitlopen. En toch vormt zich in het voorjaar een dicht netwerk van takken die je dan wel ieder jaar verder in vorm moet snoeien en knippen. Zo langzamerhand wordt het al een mooie, dichte en ondoordringbare afscheiding tussen onze tuin en de lager gelegen straat en is het zeker de moeite waard geweest om deze techniek toe te passen.
In september gaat een gedeelte van de tuin op de schop, want we hebben een nieuwe septic tank besteld. Er moet daarvoor een aantal grote planten en ook een flink stuk heg verwijderd en naderhand weer hersteld worden. Hoe we dat gaan aanpakken? Vertellen we in de volgende blog.
Tot ziens, met de groeten uit Jaufrenie. P+P
