Wij hebben in Jaufrenie een rozentuintje, eigenlijk is het meer een rozenbak. Deze bak is, samen met een paar traptreden, opgemetseld van oude stenen en er staat een pergola boven. Wij vinden het er goed uit zien en het past bij de rest van de tuin. Ons rozentuintje ziet er schitterend uit dit jaar. Ik dacht dat het kwam omdat we voor de winter nog wat gedroogde koemest in de bak gestrooid hadden en dat ze op tijd gesnoeid waren, maar ik zie hier in de streek overal prachtige rozenstruiken en iemand vertelde mij dat het een 'goed rozen jaar' is. Ik heb geen idee waardoor het een goed rozen jaar zou zijn en heb het op internet proberen op te zoeken maar kom er niet echt achter wat een jaar to
De tuin in Jaufrenie is onze lust en leven en een plaats waar we graag onze tijd in doorbrengen. Vooral ’s morgens is het een ultiem genot, als het zonnetje over de bomen ons terrasje, onder de pergola met de bloeiende blauwe Wisteria, langzaam opwarmt en we daar met een kop koffie zitten te genieten van het zingen van de vogels, het gezoem van de bijen en de heerlijke geuren en kleuren van onze tuin. Het heeft heel wat inspanning en menig zweetdruppeltje gekost, voordat de tuin zo was en ook het onderhoud vergt nog steeds aardig wat werk. Maar het is voor ons geen straf om heerlijk, lekker buiten in de tuin bezig te kunnen zijn, niet alleen voor het maaien van het gras, knippen van de hegge
Onze vrienden Gert en Karin zijn bij ons in Jaufrenie geweest om een weekje te relaxen. Ze hebben ook hun zoon twee dagen later op het vliegveld van Bergerac opgehaald, zodat hij hier in de Dordogne nog een paar dagen kon fietsen. Het is een gezellige week geworden en we hebben die week niet alleen gerelaxt ,maar ook genoten van elkaar, van ‘la douce France’ en ook nog het een en ander ondernomen. We hebben boodschappen gedaan bij de Super-U, in de tuin gewerkt,boog geschoten, een Wi-Fi hotspot geïnstalleerd, het Château de la Mercerie bezocht, gewandeld, een steengroeve-, prehistorische grotten-, en een kerkje met een bijzondere akoestiek bezocht, naar het dorpscafé geweest, in Brantôme gel
In de vorige blog van 26 april, schreef ik over het ‘sabreren’ van Champagne, misschien vraag je je nu af wat sabreren nu eigenlijk is? Sabreren is een traditionele, ceremoniëleen ook wel decadente manier om een champagnefles te ontkurken met een sabel. Deze ontkurk-traditie is ontstaan in 1812 toen Napoleon in oorlog was met de Kozakken in Smolensk (Rusland). Napoleon nam altijd champagne mee als hij op veldtocht was en in de strijd hadden de Kozakken een wagen met Champagne op de Fransen buitgemaakt. De Kozakken, die niet gewend waren om champagne te drinken sloegen, om de flessen snel te ontkurken, met hun sabels de halzen van de flessen. De Cavaleristen van het Franse leger hebben deze m
