Koen, Linda, Dave en Dion kwamen ’s morgens vroeg om half negen in Jaufrenie aan voor hun zomervakantie. Omdat ze, na het lange rijden, redelijk brak waren zijn ze na aankomst, in de gîte, het bed ingedoken en konden Dave en Dion bij opa en oma terecht. Hier bij opa en oma mag ieder kind zijn eigen stoel beschilderen en Dion zei dat hij: ”er aan toe was”’ en heeft hij die ochtend met oma zijn stoel geschilderd. Ondertussen was ik naar Champagne gegaan omdat ik afgesproken had om met de dorpswandeling mee te lopen en hadden de jongens oma even voor zichzelf. Toen ik rond twaalf uur terug kwam zat de hele familie al op het terras voor het huis. We spraken af dat de jongen ’s morgens vroeg naar
Rond de Middellandse Zee is hét geluid van de zomer het 'zingen' van de cicales. Het is een hard ‘tjirpen’ geluid dat vaak sterk lijkt op een hoge zoem- tot fluittoon. Dit insect, in het Nederlands cicade genoemd, wordt wel eens vergeleken met een krekel maar dat is het absoluut niet. Een krekel komt overal voor en de cigales alleen in zuidelijke warmere streken. Een cicale laat alleen van zich horen als de zon hoog aan de hemel staat en de temperatuur boven de vijfentwintig graden is. Het geluid hoort bij de Zuid-Franse zomers, net zoals lavendel en zonnebloemen. Je zou denken dat deze cicales hier in de Dordogne niet zouden voorkomen maar niet is minder waar want ze zitten zelfs hier bij o
Onze buren uit Huissen, Eric en Winie zijn echte francofielen en hebben hier twee weekjes op het Franse platteland heerlijk kunnen ontspannen. Ze hebben genoten van de rust, de omgeving, een dorpswandeling, het eten en drinken en hebben ook een bezoekje gebracht aan het oude cafeetje van Dédé in Champagne. Vrijdagavond hebben we met z’n vieren in de zomerkeuken genoten van een afscheidsetentje en de volgende ochtend zijn Eric en Winie weer naar Huissen vertrokken. In het weekend was het warm en droog weer en zijn de boeren hier met het oogsten van het graan begonnen. Ook onze Franse buurman Gérard, die woont 600 meter bij ons vandaan, net over de grens van Dordogne in het departement de Char
Beter een goede buur dan een verre vriend! De meeste buren van ons komen van ver en zijn ook goede vrienden. Hoe dan ook wij zijn blij met onze verre buren en goede vrienden! Belevenissen met verre buren: Zaterdag 1 juli hebben we onze oude buurvrouw Marian bezocht. Ze heeft in een watermolen vlak bij Jaufrenie gewoond en is vorig jaar , samen met haar twee honden, z’n 8 kilometer verderop in een kleiner huis gaan wonen. Ze is haar huisje compleet aan het renoveren en daar is ze erg druk mee want ze doet het meeste zo veel mogelijk zelf. Ze vindt het een traktatie als er een keer voor haar gekookt wordt en we hebben haar voor dinsdagavond bij ons uitgenodigd. Zondag 2 juli kregen we een mail
We zijn in de stromende regen, na bijna acht weken weg geweest te zijn, in Jaufrenie aangekomen. Toen we ons huis binnengingen rook het er muf, overal hingen spinnenwebben, er waren veel vliegen en dode insecten en in de schuur vonden we zelfs een dode vogel. Voor de tuin zijn de maanden mei en juni wel de meest groeizame maanden en dat was te merken. Er was een groei explosie op het terrein geweest, het gras stond wel een halve meter hoog, de heggen waren uitgedijd, de druivenstruiken en andere klimmers waren alle kanten opgegaan, de terrassen, tuinpaden en de kruidentuin waren overwoekerd met heel veel onkruid. Het regende al bij aankomst en ook de volgende twee dagen hield het maar niet
